میکِلِ عزیز
هفته ی پیش بود که خبر آمدنت را شنیدم.بیصبرانه منتظرت بودم.اگر یک نفر باشد که بتواند این آرسنال خمیده و پژمرده‌ی من را نجات دهد،آن نفر قطعا تو هستی.تو از جنس مایی،این پیراهن خوشرنگ را سال ها به تن داشتی،افتخار کاپیتان بودن را داشتی و از پسرانِ خلفِ ونگرِ بزرگ بودی.هیچکس جز کسی که از خودمان باشد،نمی‌تواند دوباره ما را به شکوه سابق بازگرداند.
سال هاست که در این تیم،چیزی جز ناامیدی نبوده!تیمی که بدون باخت قهرمان لیگ می‌شد و از مدعیان سی ال بود،حالا تنها آرزویش کسب سهمیه است!زنگ تفریح تیم های بزرگ جزیره هم شده ایم!هر وقت قرار است به مصافشان برویم،هوادارانشان جوری بیخیال اند که انگار با یک تیم دَرِپیت مسابقه دارند!هر که هم می‌رسد لیچاری بارمان می‌کند و هرچه می‌گوییم که ما نیز بهاری داشتیم باور نمی‌کنند.درست است که من به چشم این بهار را ندیده‌ام،ولی شکوهش آنچنان بزرگ و دست نایافتنی‌ست که با دیدن یا ندیدن کسی مثل من،چندان تفاوتی در آن ایجاد نمی‌شود.
منتظریم که باز شکوه و بزرگی را به این تیم برگردانی.باز هم به همان تیم شکست ناپذیر2004تبدیلمان کنی.باز هم بشویم همان آرسنال مهار نشدنی سابق.
میکل عزیز،بگذار کمی هم از خودم برایت بگویم.باور کن این فوتبال شده تنها جایی که مقداری ذهن مشوش و دائما در اضطرابم کمی آرام می‌گیرد.بیخیال همه چیز و همه ی افکار آزار دهنده و گیج کننده ام می‌شوم،رها می‌شوم روی مبل،چشم می‌دوزم به صفحه ی تلویزیون،با هر گل از شادی به بالا و پایین پرتاب می‌شوم.دروازه‌مان را که باز شده می‌بینم،انگار آب سردی را می‌پاشند روی صورتم!یخ می‌زنم و ماتم می‌برد.اگر داور سوتی بر علیه‌مان بزند،اصلا مهم نیست که به حق یا نا حق باشد،چهره ام در هم می‌رود و خشم سراسر وجودم را می‌گیرد و فریاد فحش و اعتراضم بلند می‌شود.یک و ساعت ونیم آدرنالین و خشم و خوشحالی.خلاصه که این روز ها تنها دلخوشیم همین فوتبال است.تنها جایی که مغزم می‌تواند برای لحظاتی تمام محتویات چندش آورش را خالی کند همین یک ساعت و نیم است!زندگی ای که وابسته ی این فوتبال است،هر کس نتواند درکم کند تو که می‌توانی.تو هم مثل من به معجزه ی این ورزش پی برده ای!تو هم مثل من می‌توانی درک کنی چرا میان این همه انتخاب،توپچی بودن را انتخاب کرده ام.بیا و کاری کن که در این لحظات کوتاهی که در هفته به فوتبال پناه می‌برم،احساس شکوه و بزرگی کنم.نه احساس تحقیر،نه شکست،نه سرافکندگی...
به امید آغاز دوباره عصر طلایی تیم محبوبمان همراه با تو
دوستدارت،یک توپچی ایرانی
